Córki botanika. Bliźniaczki to dwutomowa powieść romantyczno-przygodowa
rozgrywająca się nad polską Biebrzą i w dalekiej Kornwalii na początku XIX wieku. Jej bohaterkami są dwie ekscentryczne siostry, Hortensja i Hiacynta, które nie godzą się na role przypisane kobietom i nieustannie wpadają w tarapaty.
Hiacynta Wigura, udając bliźniaczą siostrę Hortensję, przybywa z tajną misją do dworu hrabiostwa Modlińskich. Nieoczekiwanie w majątku pojawia się Connor MacKenzie, podający się za jej szwagra, hrabiego Harcourta. Okazuje się, że przystojny szelma również szuka druidzkiego artefaktu. Rozpoczyna się pełna zabawnych gaf i nieoczekiwanych zwrotów akcji maskarada. Misterna intryga sięgająca przeszłości, niebezpieczne przygody i rozdarte serca między rozsądkiem a gorącą namiętnością.
Czy Hiacynta wyjdzie z roli przykładnej panny z dobrego domu i odda się szalonej miłości?
W powieści występują postaci znane z cyklu Dworek nad Biebrzą Urszuli Gajdowskiej.

APOLLON – bóg sztuki, ekscentryczny bon vivant, który przywykł do tego, że świat leży u jego stóp. Jednakże od jakiegoś czasu boska moc powoli w nim gaśnie. Ocalić ją może tylko jedno – miłość, którą musiałby skrzywdzić.

HIACYNT – wrażliwy student historii sztuki, który ma już dość tego, że ciągle jest pionkiem w cudzej grze… i który nie zawaha się rzucić wyzwania samym bogom.

ZEFIR – pełen pasji bóg wiatru, który oddał Hiacyntowi serce i nie ma zamiaru pozwolić mu odejść – również dlatego, że dla tego uczucia poświęcił już wszystko.

Apollon i Zefir kochają Hiacynta, a ten musi wybrać jednego z nich. Fatum już tka opowieść równie starą, co sami bogowie – historię o pasji silniejszej niż burza, obsesji, która nie zna granic… i miłości, która nie cofnie się przed niczym.

„Podczas czytania płakałam i zachwycałam się jednocześnie… Piękna, smutna, poetycka.”

Natalia Brożek, autorka Wszystkich naszych granic

„Historia utkana tak pięknie jak pieśń Apollona. Pełna intryg, miłości i boskich konfliktów urzeka i porywa, malując obraz rozkwitającego z mocą potężnego uczucia, którym pragną zachwiać nieokiełznane wichry zazdrości i gniewu. Nieuchronne fatum wisi nad kochankami niczym widmo tragedii, a to, do czego zdolna jest popchnąć ich miłość... Przekonajcie się sami!”

Laura Green, autorka „Pogrzebanego Świata” i „A imię jej szeptał wiatr”

"Zupełnie nowe spojrzenie na mitologię i bardzo udany retelling. Wzruszająca, wciągająca i świetnie napisana powieść, w której każdy znajdzie coś dla siebie, od wielkich uczuć po wielkie tragedie. Złamie wam serce i zostawi w rozsypce — i jeszcze za to podziękujecie.”

Weronika Łodyga, autorka „Hurt/Comfort” i „Angst with happy ending”

„W retellingach mitów cudowne jest to, że ilu twórców, tyle odmiennych wizji. Katarzyna Tkaczyk zabierze was do współczesnego świata bogów olimpijskich – biznesmenów i celebrytów, gdzie o względy pięknego Hiacynta walczą bóg wiatru zachodniego Zefir i jeden z Olimpidów, Apollon. Jednocześnie autorka odczarowuje klątwę rzuconą na Apolla – Συγγνώμη, darling – Apollona przez skądinąd wyśmienite „Lore Olympus”. I tworzy moją nową, ulubioną wersję tego greckiego boga sztuki. Szczerze wierzę, że stanie się również waszą.”

Anna Szumacher, autorka „Arcany” i cyklu „Słowotwórczyni”

Znany aktor – Jacek Jarecki – skazany za zamordowanie kochanki, po dziesięciu latach wychodzi na wolność ułaskawiony przez prezydenta. Twierdzi, że jest niewinny i chce tego dowieść za wszelką cenę. Udaje mu się nakłonić Małgorzatę – wyrzuconą właśnie z pracy ambitną prokurator – do rozpoczęcia prywatnego śledztwa.

Wiele wskazuje na to, że Jarecki został w morderstwo wrobiony, ale im wnikliwiej Małgorzata bada jego przeszłość, tym więcej zaczyna mieć wątpliwości. Do jakiego stopnia można mu wierzyć? Jeśli nawet nie zabił, to czy rzeczywiście jest całkiem niewinny?

Wartkie tempo, dowcipny język i błyskotliwe dialogi, to niewątpliwe atuty tej zainspirowanej prawdziwymi wydarzeniami powieści.

Książka została wyróżniona w konkursie miesięcznika „Detektyw” na polską powieść kryminalną.

Znany aktor Jacek Jarecki, skazany za zamordowanie swojej kochanki, wychodzi po dziesięciu latach na wolność ułaskawiony przez prezydenta. Twierdzi, że jest niewinny i chce tego dowieść za wszelką cenę. Udaje mu się nakłonić Małgorzatę – wyrzuconą właśnie z pracy ambitną prokurator, aby przeprowadziła śledztwo, tym razem prywatnie, jeszcze raz.

Wiele wskazuje na to, że Jarecki został w morderstwo wrobiony, ale im wnikliwiej Małgorzata bada jego przeszłość, tym więcej zaczyna mieć wątpliwości. Do jakiego stopnia można wierzyć Jackowi, który wyraźnie coś przed nią ukrywa? Jeśli nawet nie zabił, czy znaczy to, że jest niewinny?

Jak prokurator sprawdzi się w roli obrońcy? Czy po tylu latach uda się odnaleźć mordercę?

Tymczasem Małgorzata nawet nie wie, że śledztwo, które prowadzi ma jeszcze inny, ukryty cel…

Książka nagrodzona w konkursie na powieść kryminalną miesięcznika "Detektyw".

Antologia opowiadań science-fiction autorstwa Macieja Żerdzińskiego.
Pięć odrębnych historii. Dystopijna wizja przyszłości, w której ludzkość staje wobec świata Obcych, a karty rozgrywa tajemnicza wszechwładna korporacja WARS’N’GUNS. Poza ludzką, tuż obok, żyje własnym życiem inna rzeczywistość…
Opowiadania z tomu Imperium Hiacyntów uzyskały nominację do prestiżowej nagrody im. Janusza M. Zajdla.
Część 1:
Dzień na wyścigach
Nawrócić Avalon
Krew i deszcz
Malarze
Ja, Aldritch

PRL w latach osiemdziesiątych chwieje się w posadach. Najlepszym narzędziem do utrzymania kontroli jest zburzenie poczucia bezpieczeństwa i znalezienie wspólnego wroga, przeciwko któremu zwróci się społeczeństwo. Tak narodziła się akcja „Hiacynt” – trzy operacje milicji wymierzone w homoseksualnych mężczyzn, przeprowadzone w latach 1985–1987. Masowe zatrzymania, przesłuchania, zbieranie haków, nakłanianie do współpracy, przemoc. Złamane życia nie mają znaczenia.

Nazywani „zboczeńcami”, „odmieńcami”, „chorymi” – mężczyźni, których nikt nie szanował i których wielu chciało zniszczyć. Ich prześladowania nie zaczęły się w latach osiemdziesiątych. Na dużą skalę inwigilowano ich już od początku PRL. Musieli wypracować strategię przetrwania w systemie powszechnej nagonki. Nauczyć się żyć pomiędzy tymi, którzy ich okradają, szantażują i zabijają, a państwem, które chce ich policzyć i wykorzystać do własnych celów. Wreszcie zmierzyć z lękiem przed nowym nieznanym zagrożeniem – AIDS.

Jaki był faktyczny cel akcji „Hiacynt”? Ile osób przesłuchano i ile teczek powstało? Czy nadal istnieją i gdzie zostały złożone? Czy akcja naprawdę objęła wszystkich homoseksualistów, a może ktoś w tej grupie był chroniony? Remigiusz Ryziński we wstrząsającym reportażu Hiacynt szuka odpowiedzi na te pytania i zastanawia się, czy wraz ze schyłkiem lat osiemdziesiątych machina pogardy i nienawiści na pewno się zatrzymała.

PRL w latach osiemdziesiątych chwieje się w posadach. Najlepszym narzędziem do utrzymania kontroli jest zburzenie poczucia bezpieczeństwa i znalezienie wspólnego wroga, przeciwko któremu zwróci się społeczeństwo. Tak narodziła się akcja „Hiacynt” – trzy operacje milicji wymierzone w homoseksualnych mężczyzn, przeprowadzone w latach 1985–1987. Masowe zatrzymania, przesłuchania, zbieranie haków, nakłanianie do współpracy, przemoc. Złamane życia nie mają znaczenia.

Nazywani „zboczeńcami”, „odmieńcami”, „chorymi” – mężczyźni, których nikt nie szanował i których wielu chciało zniszczyć. Ich prześladowania nie zaczęły się w latach osiemdziesiątych. Na dużą skalę inwigilowano ich już od początku PRL. Musieli wypracować strategię przetrwania w systemie powszechnej nagonki. Nauczyć się żyć pomiędzy tymi, którzy ich okradają, szantażują i zabijają, a państwem, które chce ich policzyć i wykorzystać do własnych celów. Wreszcie zmierzyć z lękiem przed nowym nieznanym zagrożeniem – AIDS.

Jaki był faktyczny cel akcji „Hiacynt”? Ile osób przesłuchano i ile teczek powstało? Czy nadal istnieją i gdzie zostały złożone? Czy akcja naprawdę objęła wszystkich homoseksualistów, a może ktoś w tej grupie był chroniony? Remigiusz Ryziński we wstrząsającym reportażu Hiacynt szuka odpowiedzi na te pytania i zastanawia się, czy wraz ze schyłkiem lat osiemdziesiątych machina pogardy i nienawiści na pewno się zatrzymała.