Niedołężny, starzejący się książę Władysław Herman i jego wszechwładny palatyn Sieciech, co do którego są podejrzenia, że syn władcy, Bolesław, jest jego potomkiem, do tego potężny ród Prawdziców, który swego czasu podsunął księciu młodą niewiastę, co zaowocowało przyjściem na świat Zbigniewa, również pretendenta do tronu. Ci właśnie ludzie stanowią podstawę dramatu, jaki rozgrywa się w młodym państwie polskim. Wszystko dzieje się dla nich i przez nich. Synowie buntują się przeciwko ojcu, wszczynają wojnę domową, w której krzywd doznają – jak to zwykle bywa – głównie prości i niewinni ludzie.

Jednak zasadniczą osią powieści są losy młodego woja, Witosława Jastrzębca, skrzywdzonego przez dumnego i podłego zarazem Ziemowita Prawdzica. Witko szuka sprawiedliwości, przy czym los miota nim bez litości, przenosząc z jednej strony konfliktu na drugą, a on szybuje niczym liść na wietrze, byle tylko dopaść prześladowcę.

Małe starcia i wielkie bitwy. Krew i pożoga. Miłość i nienawiść. Zemsta i wybaczenie. Miłość i ból. W powieści Rafała Dębskiego można znaleźć wszelkie odcienie ludzkiej egzystencji, a finał – choć powieść przedstawia prawdziwą, znaną każdemu ze szkoły historię – jest z pewnością zaskakujący.

Rok Pański 1462. Imperium Osmańskie rośnie w siłę. Sułtan Mehmed II Zdobywca przekroczył Dunaj i z potężną armią stoi u wrót Europy.

Lada dzień sto tysięcy tureckich żołnierzy zaleje chrześcijańskie ziemie i zniewoli narody. Okrutni janczarzy zasypią gradem strzał obrońców twierdz, spahisi rozniosą w pył rycerską jazdę, a zagończycy puszczą z dymem miasta i wioski. Na kościelnych wieżach załopocą zielone sztandary, krzyż upadnie zastąpiony przez półksiężyc, a z dzwonnic co rano roznosić się będzie zawodzenie muezinów. Wydaje się, że nie ma już ratunku.

Janos Lechoczky, kapitan elitarnej gwardii Czarnych Szeregów, podejmuje się tajnej misji zleconej mu przez króla Węgier. Z dwunastoma zaledwie podkomendnymi wyrusza na Wołoszczyznę, na spotkanie człowieka, który ma ponieść sztandar nowej krucjaty i rozpalić nadzieję w ludzkich sercach. Człowieka na tyle silnego, odważnego i szalonego, żeby postawić się całej tureckiej potędze. Człowiekiem tym jest hospodar Wołoszczyzny Vlad Dracula. Zbrodniarz nabijający swoich wrogów na pal, czy bohater gotowy wszelkimi sposobami walczyć z najeźdźcą? Legendarny wampir czy rycerz broniący wiary chrześcijańskiej? Okrutny szaleniec, czy genialny strateg?

Kim tak naprawdę jest Vlad Dracula?

Była biała suknia, huczne wesele, a na końcu... padł trup.

Monikę, świeżo upieczoną pannę młodą, znaleziono martwą w wannie w kilka godzin po ślubie. Brak jasnych dowodów na to, że jej małżonek, Patryk, maczał w sprawie palce, ale policja zdaje się to podejrzewać, a sąsiedzi i prasa – już wydali wyrok.

Emilia Brzeska, fotografka i najlepsza przyjaciółka pana młodego, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. W miarę postępów prywatnego, amatorskiego śledztwa Emilia odkrywa, że śmierć Moniki mogła mieć związek z jej przeszłością. Jakie tajemnice skrywała żona Patryka – i czy nie sprowadzą one niebezpieczeństwa na jej męża oraz Emilię...?

Najpierw kwiaty, potem wiersze, wreszcie… śmierć.

Gdy Emilia Brzeska robiła zdjęcia na setnym weselu w swojej karierze nie sądziła, że jej przyjaciółka, uczestnicząca w imprezie, tej samej nocy zaginie bez śladu. Poszukiwania Natalii nie przynoszą rezultatu, a wkrótce zostaje znalezione ciało innej dziewczyny. Wiele wskazuje na to, że za zbrodnią stoi tajemniczy adorator Natalii – i że tym razem na jego celowniku znalazła się sama Emilia…

Sto pięćdziesiąty ślub w karierze fotografki Emilii Brzeskiej... nie doszedł do skutku.

Panna młoda, Cecylia Złota, na darmo czekała na narzeczonego. Zamiast niego przyszedł jedynie SMS z przeprosinami. Gdy Cecylia odkrywa, że jej niedoszły mąż nie tylko wystawił ją do wiatru, ale też zaciągnął na nią kredyt, wspólnie z Emilią – szwagierką in spe – postanawia go odnaleźć. Na jaw wychodzą kolejne kłopoty, w które wpakował się jej były narzeczony, a poszukiwania doprowadzają do nieoznakowanego grobu pośród krzewów...

Zaczęło się od poplamionej spódniczki różowego słonia. Skończyło na znalezieniu trupa. Gdy Daniela Nieszczęście opuściła krakowski akademik i udała się do domu krewnej, nie sądziła, że znajdzie tam swoje dwie kuzynki (żywe) oraz ciotkę (martwą). Na pewno nie spodziewała się też, że wszystkie trzy staną się głównymi podejrzanymi w sprawie o morderstwo. Kto zabił starszą panią w jej własnym salonie? Gdzie znikł cenny naszyjnik ze szmaragdami? I czy trzy Nieszczęścia zdołają dojść do porozumienia, zanim podzielą los ciotki…?

Piętnastoletnia Hanka po nieudanej próbie samobójczej siedzi w szpitalnej izbie przyjęć, pod opieką policjantki, i opowiada jej, co doprowadziło do takiej sytuacji.

Poważnych przykrości życia doświadczała od wczesnego dzieciństwa. Chuligani z kamienicy, w której mieszka, trują przygarniętego przez nią psa, Skarania. Później nie jest lepiej. W szkole dziewczynka czuje się wyobcowana. Prym wiodą tutaj bogatsi, z rodzicami na stanowiskach, a kiedy Hanka objawia zdolności plastyczne, szybko zostaje „przycięta” i żąda się od niej tak zwanych normalnych rysunków, które przecież nie mogą wygrać w konkursach. Nic dziwnego, że zamyka się w sobie.

Co gorsza, w kolejnych klasach poróżni się z jedyną przyjaciółką, Amelką. Jej podwórkiem rządzi Rudek, atrakcyjny, ale ewidentnie toksyczny, podobnie jak całe jego towarzystwo. Hanka nie umie się w tym odnaleźć, rówieśnicy jej dokuczają i właściwie nie widzi wyjścia...

Na szczęście właściciel miejskiego klubu sportowego zauważa talent Hanki do biegania. To coś, co dziewczynie pozwoli się dowartościować. Tak się wydaje, póki znów nie odezwie się prześladujący Hankę pech. W pierwszych zawodach zajmuje dobre miejsce, później jednak doznaje kontuzji. Wzmacniany przez toksyczne otoczenie strach, że nie podoła, paraliżuje Hankę po powrocie do zdrowia i treningów. Rezygnuje.

Tak toczy się jej życie i za nic nie chce być lepiej. Rozwód rodziców, utrata kontaktu z ojcem, konflikt z matką, nieudane próby zawarcia wartościowych znajomości, konflikt z prawem, wreszcie kolejowe tory.

Hanka opowiada swoje nacechowane cierpieniem życie policjantce. Czy ta jej wysłucha? Czy można cokolwiek zmienić w tej sytuacji, podać pomocną dłoń?

Małżeństwo zbliżającej się do czterdziestki Hanki Tokarskiej prawdopodobnie się wypaliło, a na pewno kobiety dotknął kryzys – czuje się jak uwięziony w złotej klatce kanarek. Od problemów ucieka w przeszłość, próbując poznać trudne i zaskakujące dzieje rodziny, w którą weszła po ślubie.

Genealogiczne śledztwo daje niespodziewany wynik. Sięgając w przeszłość, Hanka odkrywa nieznane dotąd, kresowe korzenie rodu, dramatyczne powojenne losy Damazego, walkę jego żony o ocalenie i wychowanie dwóch synów. Hanka ledwie zdążyła poznać tę kobietę, a już odkrywa, ile musiała włożyć w utrzymanie swojej rodziny w ryzach, uniknięcie katastrof życia w Polsce Ludowej, ile poświęcić i podjąć bolesnych decyzji.

Hanka zastanawia się, co jest kluczem do szczęścia, a kiedy należy mu pomóc za wszelką cenę i wbrew wszelkim trudnościom.

Co będzie dla niej najlepsze w chwili obecnej? Przeszłość kształtuje teraźniejszość i przyszłość, o ile umiemy wyciągać wnioski z doświadczeń. Badając historię rodziny, Hanka staje się prawdziwą Tokarską i dojrzewa do podjęcia właściwej decyzji.